گفتگوى زيباى كودك و قرآن كريم

كودكي در خلوتي گفتا به قرآن كريم

نيك مي دانم كه هستي نامه رب حكيم

خوب ميدانم كه هركس با تو باشد همنشين

زندگانى ميشود او را قرين با حفظ دين

ليك دارم از تو يك پرسش كه اى قرآن ما !

از چه رو ميخوانمت؛ اما نميفهمم تو را ؟

از چه رو بايدكنم حفظت به سختى روز وشب 

پس چه كارآيى مرا، جز خواندن و اذكار لب ؟

تو مگر بهر ثواب و ذكرِ تنها آمدي ؟

يا براي حفظ و صوتِ خوب و زيبا آمدي ؟

من ز تو پيغام حق خواهم براي زندگى 

نى فقط جاه و جلال و رتبه هاى زندگى

تا به كى اين گونه بايدحفظ الفاظت شوم

بى توجه بر معانى، جزء حفاظت شوم

دوست ميدارم تو را، اى نامه خوب خدا !

دوست دارم با تو باشم، لحظه ها وهفته ها

ليك اينان ازچه رو با ما چنين كارى كنند؟

كودكى را مستمر بر كـار اجبارى كنند.

دوست دارم حفظ باشم آيه هاى خاص را  

آيه هاى زندگى را سوره ى اخلاص را

دوست دارم حفظ باشم آيه هاى ناز را 

آيه هاى دلنشين و معجز و اعجاز را  

آيه الكرسي که دارد درس توحید و نجات

حفظ بايد بود وباید خواند آن را درصلاة

دوست دارم گوش دارم آيه های  نور را

داستان های دل انگيز و سراسر شور را 

آیه احسان و انفاق و جهاد و جمعه را

آيه برّ و حجاب و شرح صدر و قبله را

اين سزا نبود مرا حفظی چنين وقتی كه هست،

آيه های بیشماری راكه مخصوص من است

این همه تمثيل و قصه، اين همه آموزه ها

سهم من شدحفظ الفاظی به نام سوره ها ؟

دوست دارم زندگی را هرزمان باطعم تین 

دوست دارم بندگی با ذکر رب العالمین

كاش مي شد تا به جاي حفظ آيات ثواب

من از آن سوره كنم چندآيه ای را انتخاب 

كاش مي شد تا به جاي حفظ اجزاء زياد

مي شدم با آيه هاي نامدارت با سواد                

زبانحال_قرآن

گفت قرآن : آفرین، صدبارک الله بر تو باد

مرحبا ای کودک شیرین سخن ! نیکو نهاد

آن که امروز از زبانم راز می گوید، تویی

شکوه ها را با چنان آواز می گوید، تویی

غم مخور ای کودکم من یاور و یار توأم

در کنار تو به هر سختی مددکار توأم

آن زمانی را که از من خواستی، خواهد رسید

صبح پیروزی قرآن، بر جهان خواهد دمید.

فاش گویم این همه جنگ و جدال بی ثمر

حاصل دوری ز قرآن کریم است؛ ای بشر !

با چنین قرآن، نباید مسلمین را تفرقه

با چنین قرآن، نشاید زندگی را دغدغه

من نگفتم یک شبه حافظ شوی، ای هوشيار !

یا قرائت را کنی بي درك و بي فهم اختيار  

گر که گفتم مسلمین را حافظ قرآن شوند.

ابتدا با انس آن، وارد بدان ميدان شوند.

حافظ قرآن به هر آیه تدبر می کند.

بهر درک و فهم آن، از حق تشکر می کند.

حافظ قرآن به هر آیه تأمل می کند.

راه و رسم زندگی از آن تعقل می کند.

آن كه مي خواند مرا بي معني و وقف و سكون 

نيست آگه وی ز سِرّ « نون » و « واو » و  « يسطرون 

حقِ خواندن آن زماني نيك حاصل می شود.

كودكم آن سان كه گويی بر تو نازل می شود.

با تدبر جان و روحت عاشق قرآن شود.

قلبت از نور خدا، سرچشمه ايمان شود.

سراینده : رضا نباتی